يكي از كاربران شمالنيوز با ارسال مطلبي تحت عنوان " شبکه طبرستان در راه ترکستان " از عدم اطلاعرساني شبكه طبرستان از فعاليتهاي شهرداري هاي استان انتقاد كرد و خواستار شفافسازي و اطلاعرساني از برخي پروژههايي كه شهرداري هيچ مسئوليتي در آن ندارد ولي متحمل هزينههايي ميشود، شد.
اين كاربر در متن ارسالي خود آورده است:
قاليباف آري ، بقيه خير
* در شرایطی که حتی روی آنتن رفتن برنامه «در شهر»از شبکه تلویزیونی استان تهران جهت پوشش فعالیت های شهرداری بزرگترین کلان شهر دنیا نیز نتوانسته رضایت اطرافیان محمد باقر قالیباف را فراهم سازد تا جایی که رسانه های طرفدار شهردار تهران طی هفته های گذشته پرده از درخواست وی از عزت الله ضرغامی جهت اطلاع رسانی اقدامات شهرداری شهر تهران از شبکه سراسری برداشته بودند،فقدان چنین برنامه ای اختصاصی با رویکرد آزاد جهت بازتاب فعالیت های شهرداری های استان در شبکه طبرستان کاملا محسوس است.
شبكه استاني، ملي يا ميلي؟
* يک رسانه خصوصی از این حق طبیعی برخوردار است که بخواهد باورهای خود را به مخاطبش تزریق کند و اصطلاحا در صدد تربیت ذائقه آنها برآید.این همان اصل مهمی ست که رسانه ملی را از رسانه های خصوصی جدا می سازد اما آیا براستی آنچه در شبکه طبرستان می گذرد با چنین اصلی سازگاری دارد؟اگر به باورهای عمومی شکل گرفته در میان توده مردم مراجعه شود جملگی در در این نکته متفق القول اند که سلیقه ای خاص در این شبکه استانی مرز ها را تعیین می کند تا بتواند آن را در انحصار قرار دهد.انحصاری که «ملی»بودن را بسمت «میلی»شدن سوق داده است.دایره بسته کارشناسان که همه قیافه ها و افکار یک دست دارند و تنها اسامی و القابشان فرق می کند دلیلی بر این مدعا ست.
اعتمادي كه از بين ميرود
* پروژه مرمت سازی پل رودخانه تجن که شهرداری ساری مدتی ست آن را با بودجه ای نزدیک به 750 میلیون تومان آغاز کرده از آن دست پروژه هایی ست که شهرداری ساری هیچ لزومی بر اجرای آن نمی دید بجز عافیت شهروندان ساوری .چرا که بر طبق اسنادی که از روز احداث این پروژه امضا شده کلیه مسئولیت های مربوط به نگهداری آن بر عهده وزارت راه و ترابری ست.با این حال و در شرایطی که صدا و سیمای استانی مرکز مازندران می توانست به روی آنتن بردن چنین اقداماتی زمینه افزایش دلگرمی عمومی را فراهم سازد و هم اعتماد از دست داده اش را تا حدی احیا کند،روزه سکوت گرفته و لب از لب بر نمی دارد.
معلول، مجرم نيست
* سرخوردن مخاطب داخلی بسمت پدیده شومی همچون «فارسی وان» و بطور کلی رسانه های بیگانه و دل بریدن از شبکه های داخلی نشان از فروریختن دیوار اعتماد میان مسئولان این رسانه و مردم دارد مردم بعنوان مصرف کننده درشدت گرفتن تب هایی از نوع «فارسی وان»معلول ماجرا هستند و نه علت اما آن اختصاصی سازی که پیش تر بدان اشاره شد نشان از فاصله افکار مدیران این شبکه با مخاطبش است .فاصله ای به اندازه فاصله دو سیاره.
سيامك حبيبي